To był chyba najgorszy maraton jaki miałem okazję do tej pory jechać.
Po pierwsze runda honorowa przed startem. To była totalna porażka organizacyjna. Organizator zapewniał w komunikacie na stronie internetowej, że rundę honorową poprowadzi jego samochód, i że między sektorami będzie dodatkowy samochód aby nikt nie zmienił sobie sektora oraz po zakończeniu tej rundy powtórnie ustawimy się w sektorach aby później normalnie wystartować. Nic z tych rzeczy. Prowadził nas samochód organizatora, ale w tłumie panował całkowity chaos. Każdy jechał jak chciał. Ludzie przeciskali się "na chama" do przodu. Zwłaszcza ci młodsi. Chociaż mnie nawet jakiś gość z M5 łokciem potraktował. Byli i tacy co mało miejsca mieli na ulicy i pchali się chodnikiem, między przechodniami. Podobno ktoś nawet potrącił przypadkowe dziecko i potrzebna była interwencja pogotowia. Wstyd mi za tych pseudo-kolarzy. Taka promocja może tylko zaszkodzić rowerzystom. Nie było już ponownego ustawienia w sektorach. Także już na starcie trzeba było wyprzedzać tych wszystkich cwaniaczków którzy tak bardzo pchali się z dalszych sektorów do przodu. A na pierwszym przejeździe przez rów wszystko złaziło z rowerów bo nie mogło sobie poradzić! :[
Po drugie trasa. Całkowicie płaska, żadne MTB, nawet na siłę nie da się naciągnąć Wielunia do tej kategorii. Co z tego, że błoto, że lasy, że jakiś tam podjazdy. Toż to był zwyczajny przełaj. Do tego ze 20-30% trasy to piach. Gdybym chciał pojeździć sobie po plaży to znalazłbym ciekawsze trasy w Kołobrzegu.
Po trzecie, ale to już do siebie, sprzęt. Zaczął się buntować jak jeszcze nigdy. Korba podrywała mi łańcuch do góry i co chwilę wchodził między blaty a ramę. Strasznie zniszczyłem sobie w tym miejscu ramę. Wciągnęło mi łańcuch między kasetę a szprychy. Kilka minut męczyłem się z jego wyciągnięciem. Niektórych zawodników wyprzedzałem po 3 razy z powodu tych problemów. Klocki hamulcowe z tyłu założyłem nowiutkie w środę. Po maratonie zostały z nich same blaszki. Pogoda i warunki na trasach w tym roku sprawiły, ze sprzęt bardzo szybko się zużywa.

Co do samej jazdy to, hmm, jechało mi się dosyć dobrze dopóki nie zaczęły się problemy z napędem. Później musiałem pilnować aby nie wciągało mi łańcucha między korbę a ramę. Końcówka zaś to już walka o przetrwanie. Po raz kolejny już dogoniłem kolegę z Landers'ów i jechaliśmy razem. Jakieś 3km przed metą wyprzedzał nas ktoś z Bodydry. Paweł usiadł mu na kole, ja już nie dałem rady. Cały czas miałem ich w zasięgu wzroku, ale nie potrafiłem już dogonić. Na ostatnich 100m jeszcze ktoś mnie wyprzedził. Chciałem wrzucić na blat i znowu zaciągało mi łańcuch:/

Podany dystans jest razem z rundą (mało)honorową.

Rezultat: open - 60, M2 - 20.

BM Wieluń - po wszystkim © ardian

BM Wieluń - Tomek finiszuje © ardian

Pokaż trasę GPS

Pierwsze wyjście po wypadku. Koło wprawdzie jeszcze się składa, ale Monika pożyczyła mi swojego;) Ona ma v-brake'i, ale na szczęście piasty są z mocowaniem na tarczę.

Trasa: po raz pierwszy jak widać na załączonej mapie;)
Pokaż trasę GPS/

Miał być jeszcze jakiś mały trening przed sobotnim Uphill'em na Równicę. Założyłem kabanosy. Jeszcze w domu z jednego koła uleciało powietrze. Jakimś cudem w dętce zrobiła się dziura. Przyczyny nie znalazłem. Wymieniłem na nową i w drogę. Jeszcze kawałek odprowadziłem Monikę. I kolejna guma. Wróciłem do domu i w oponie znalazłem dosyć sporych rozmiarów kolec. Wymiana dętki na nową i łatanie już dziurawych, bo nie miałem już do wzięcia na zapas i trzeci raz podchodzę do wyjścia. Tym razem udało się. No i pojechałem sobie przez Połomię do Wodzisławia i powrót przez Świerklany. Niestety w tych Świerklanach samochód na skrzyżowaniu wymusił mi pierwszeństwo. Akurat jechałem z górki więc prędkość miałem rzędu 40-50km/h. Na szczęście udało się częściowo wyhamować i nie połamałem się. Jestem tylko trochę poobijany. Uderzyłem w lewy bok auta. Obiłem mu dwoje drzwi i tylny błotnik. W rowerze do wymiany przednia obręcz. Z kierowcą się dogadałem co do roweru. Zabrał mnie na pogotowie. Tam zrobili mi prześwietlenie i USG, które nie wyazało żadnych wewnętrznych obrażeń. Teraz kilka dni wolnego, nie tylko od pracy ale od roweru również:/ Sobotni Uphill na Równicę przeszedł mi koło nosa. A tak chciałem poprawić swój zeszłoroczny wynik. Co gorsza, BM Wieluń także stanął pod znakiem zapytania.

Te dwie gumy przed jazdą to chyba był znak żeby dzisiaj nie jeździć...

Jeden podjazd na hałdę i miałem dość... ;/

Pioruny i ulewa jak w Świeradowie. Będąc już na miejscu myślałem, że przyjechałem tu na darmo, że odwołają start. Ale nie, wszystko odbyło się planowo. GOPR'owcy zapewnili nas, że wieża widokowa na szczycie Czantorii, gdzie była usytuowana meta uphill'u, jest bardzo dobrze zabezpieczona przed uderzeniami piorunów, także nic nam nie grozi.

Start planowo rozpoczynał się o 12:00. Startowaliśmy indywidualnie co 30s. Mój start wypadł o 12:36 więc miałem sporo czasu na przygotowanie się i podpatrzenie jak startują inni. Przestało padać tuż przed startem. Pogoda pokazała, że potrafi być dla nas łaskawa jak jej się chce;) Trasa ogólnie niezbyt trudna technicznie. Podjazd w całości szerokimi szutrami, pierwszy km nawet asfaltem. Oczywiście nie oznacza to, że było łatwo. 12,5km podjazdu nigdy nie jest łatwe. Zwłaszcza, że średnie nachylenie wyniosło 9% a max, i to przy największym zmęczeniu bo tuż przed metą, nawet 23%.

Zwycięzca Wojtek Halejak (Mróz Active Jet, dzień wcześniej był 3. na MP w maratonie MTB w Jeleniej Górze) zaliczył Czantorię w czasie 43:01. Ja potrzebowałem na to 52:41. Open 12. w M2 6. Uważam wynik za bardzo dobry. Nie znałem tego podjazdu i zakładałem na początku zejść chociaż poniżej godziny.

Uphill MTB Beskidy - Vendryne-Wielka Czantoria © ardian

Uphill MTB Beskidy - Vendryne-Wielka Czantoria © ardian

Nie spodziewałem się, ze w Jeleniej Górze może być tak ciężka trasa. Dodatkową trudność przysporzyło błoto, którego było tony, hektary, po prostu wszędzie było. Kałuże i rzadkie błoto sięgało połowy koła. Całe szczęście, że pogoda poraz kolejny okazała się dla nas łaskawa i nie padało w dniu startu.

Jakimś dziwnym trafem znalazłem się w pierwszym sektorze. Szkoda bo lepiej czuję się w drugim. Nie działa na mnie najlepiej jak na starcie momentalnie wszyscy mnie wyprzedzają i prują do przodu a ja nie mam takiej mocy aby trzymać im koło. W drugim sektorze nie miałem tego problemu. Mimo wszystko po kilku km dochodzę do siebie i wielu z tych sprinterów "połykam" na podjazdach. Jedna gleba gdzieś po ok. 5km. Ścieżka rowerowa, na ostrym zakręcie w lewo. Mokro było i tylne koło mi ujechało. Pozbierałem się błyskawicznie, ale ktoś już zdążył najechać mi na palce lewej dłoni. Ale chyba miał spore klocki bo palce musiały wejść między nie i niespecjalnie to poczułem. Bardzo fajne single na odcinkach leśnych, trudne technicznie z powodu błota. Ze cztery podejścia z buta. Na jeden takim nawet ciężko mi się było wdrapać. Buty mam już mocno zdarte i bez klocków więc ślizgałem się jak na lodzie. Trasa podobno była nieco skrócona. Dystans mega miał mieć 58km. Jechało mi się całkiem dobrze, ale miałem dosyć już tego błota i wody. Widzę tabliczkę z informacją, że do mety zostało 5km a na liczniku wybiło już 57km. To jeszcze bardziej mnie zniechęciło. Sama końcówka poszła całkiem nieźle. Na ostatnim kilometrze dostałem jakiś zastrzyk energii i jadąc już lotniskiem potrafiłem nieźle się rozkręcić.

Ostatecznie, z ponad 26-cio minutową stratą do zwycięzcy, przyjechałem 43 open i 22 w M2.

BM Jelenia Góra © ardian

BM Jelenia góra - uciorany już na mecie © ardian

BM Jelenia Góra - Tomek wjeżdża na metę © ardian

Mijam tą hałdę bardzo często, ale nigdy nie próbowałem na nią wjechać. Okazuje się, że to wcale nie jest takie łatwe. Nie dość, że nawierzchnia jest z początku luźna, to jeszcze nachylenie sięga 28%. Najlepsze jest to, że jest to najwyższa góra w mojej okolicy jaką znam - 345m n.p.m. ;) I nawet widok jest całkiem fajny. Zupełnie inaczej wygląda to wszystko z tej wysokości. Kiedyś muszę się wybrać tam z aparatem.

Trasa: Szeroka – Borynia – hałda boryńska – Borynia – zameczek – Borynia – Szeroka – Dubielec

Jeszcze raz odwiedziłem Ramżę. Trasa ta sama co poprzedniego dnia.

Chciałem przejechać się wzdłuż autostrady z Bełku w kierunku Gliwic, ale jakoś tak wciągnęło mnie do lasu. W rezultacie zawitałem na górce Ramża, na szczycie której na 35-metrowej wieży umieszczony jest radar meteorologiczny. I coś mnie tam tknęło żeby już wracać do domu. W drodze powrotnej, już na ostatnich kilometrach, z prawej strony miałem niezłą burzę. Co raz się błyskało. Widziałem zbliżającą się ścianę deszczu. Po powrocie nie minęło 10 minut jak zaczęło okrutnie lać. Jednak radar działa;)

Trasa: Borynia – Rój – Żory – Gichta – Palowice – Bełk – Ramża – powrót